Sunday, September 27, 2009

حکومت بین چکش جنبش دانشجویی و سندان خیزش اجتماعی


منصور امان
از امروز (دوشنبه) رژیم ولایت فقیه ناچار است پیکر ضربه خورده و رنجور خود را به میدان تازه ای از نبرد بکشاند و آماج حملات بیشتری قرار دهد. با گُشایش دانشگاه ها دهشتناک ترین کابوس حُکومت و سپرهای حفاظتی آن در شکل زیر ضرب قرار گرفتن بین چکش جُنبش دانشجویی و سندان خیزش اجتماعی، گُذار خود را به عالم بیداری اعلام می کُند
جُنبش دانشجویی در چهار سال گُذشته در جریان یک نبرد نابرابر، همه ی تلاشهای جنایتکارانه باند نظامی – امنیتی ولی فقیه را برای مهار دانشگاه و خاموش ساختن این کانون مُهم اعتراضی به شکست کشانده است. در سایه مُبارزه جانانه و مُقاومت پیوسته دانشجویان، پروژه استراتژیک حُکومت تحت عُنوان "انقلاب فرهنگی دُوم" به ابتذال قبرکنی در محوطه دانشگاه فرو کاست و تدارُکات پُر هزینه آن را در هیات دوایر پیشین و تازه تاسیس سرکوب، مُهره چینی عناصُر بُلند پایه امنیتی در جایگاه های ریاست و اُستادی دانشگاه و در نهایت گُسیل شُمار زیادی مواجب بگیر سهیمه ای به عُنوان دانشجو، به بُنجُلهای تاریخ مصرف گُذشته تبدیل گردید
جُنبش دانشجویی در شرایطی این دستاورد را در کارنامه خود ثبت کرد که توازُن نیرو بین حُکومت و جامعه به سود آن نبود و دستگاه قُدرت پس از حذف رُقبای "خودی"، خویشتن را یکه تاز میدان می پنداشت و بر همین پایه نیز مُناسبات خود با پایین را تنظیم می کرد
اگر با این وجود، باند نظامی – امنیتی در تمام طول این دوره حتی لحظه ای نیز نتوانست گریبان خود را از چنگ دانشگاه رها کُند، اینک که غول به پا خاسته جُنبش اجتماعی را نیز در برابر خود دارد، مجبور به چشم دوختن به چشم اندازه تیره تری در فرجام ستیز دُشمنانه خود با دانشگاه می باشد
حُکومت در سرکوب جُنبش دانشجویی و به کار گرفتن تمام ظرفیت تبهکارانه خود علیه آن، یک هدف مرکزی را پی می گرفت و آن جلوگیری از گُسترش اعتراض و انتقال فرهنگ مُبارزه و ایستادگی بر سر مُطالبات به جامعه و لایه های مُستعد آن بود. این شرایط اکنون پدید آمده و رژیم ولی فقیه در مرکز آن رها شُده است
جُنبش دانشجویی نُقطه اتکایی یافته است که اعتراضها و خواسته های آن را به گونه بی واسطه به یک فاکتور سیاسی مُداخله گر تبدیل می کُند و در مُقابل، جُنبش اجتماعی به پایگاه نیرومندی دست می یابد که نه فقط قادر به برانگیختن و صیقل زدن پتانسیل مُبارزاتی آن است بلکه، درهای گنجینه فکری و سیاسی خود در امر سازماندهی و هدایت مُبارزه را نیز به روی جُنبش می گُشاید