آن گونه كه آقاي احمدي‌نژاد در مصاحبه آخرشان با لري كينگ در مورد قتل «ندا آقا سلطان» مي‌گويند دوربيني براي مدتي ندا را
تعقيب مي‌كرده و بعد از قتل او فيلم‌برداري كرده (ايشان حتي به صراحت از وجود دو دوربين صحبت مي‌كنند) و بعد مي‌گويند كه در ونزوئلاي تحت كنترل آقاي چاوز هم مورد مشابه ديگري پيدا شده. و در نهايت آقاي احمدي‌نژاد چنين نتيجه مي‌گيرند كه به احتمال زياد دست‌هاي آمريكا و انگليس در كار اين قتل بوده‌اند. در اين زمينه بايد گفت
اول) در صورتي كه دشمنان دولت فعلي ندا آقا‌سلطان را به قتل رسانده‌اند (دشمنان خارجي يا داخلي) چرا وي رسما از طرف دولت بعنوان «شهيد» معرفي نمي‌شود؟ مگر وقتي دشمن از ميان آدم‌هاي يك جامعه كسي را با قصد آدم‌كشي مي‌كشد آن آدم «شهيد» نشده؟ خوب اگر ندا را هم دشمنان دولت كشته باشند بايد از نظر دولت شهيد باشد. انگار كه دشمنان در يك حمله تروريستي و كور بمب‌گذاري كنند و مثلا سه نفر آدم رهگذر كشته شوند. مگر آن سه نفر «شهيد» اعلام نمي‌شوند؟ فرق‌شان با ندا چيست؟
دوم) در مورد ونزوئلا و چاوز و مورد مشابه قتل خانمي در تظاهرات مي‌توان گفت كه در هركجاي دنيا كه پليس يا نيروهاي مسلح به روي تظاهركنندگان شليك كنند امكان اين وجود دارد كه فرد يا افرادي كشته‌شوند. آن همه آدم در تظاهرات سال ۱۳۵۷ خودمان كشته شدند در خيابان‌ها. همه‌اش مشكوك بودند؟ هر وقت كسي بر روي تظاهركنندگان شليك كند بالاخره حداقل يك نفر كشته مي‌شود. اين ديگر مقايسه ندارد. فرقش اين است كه امروز دست هركس يك موبايل هست كه فيلم بگيرد سي‌سال پيش نبود. در ونزوئلا هم مردم موبايل دارند و فيلم مي‌گيرند از حوادث مختلف
سوم) در مورد اينكه چرا دو دوربين (يا بيشتر) ندا را تعقيب مي‌كرده‌اند بايد گفت كه وقتي جمعيتي در خيابان مشغول حركت هستند و دست مثلا هفتاد نفرشان موبايل است در حال فيلم‌برداري، آنها معمولا از آنچه در جلوي‌شان است فيلم مي‌گيرند. اگر حادثه‌اي اتفاق نيافتد و همه برگردند سر خانه و زندگي‌شان آنوقت اكثر اين فيلم‌ها يا فراموش مي‌شوند يا از روي موبايل‌ها پاك مي‌گردند. اما اگر حادثه‌اي (مثل قتل يكي از تظاهركنندگان) اتفاق بيافتد آنوقت تمام فيلم‌هائي كه مقتول در آن بوده به‌توسط خود مردم مورد بازبيني مجدد قرار مي‌گيرند و به ديگران عرضه مي‌گردند
اگر ندا كشته نشده بود الان آن مثلا هفتاد يا صد كليپ مختلف كه حوادث آن روز و آن ساعت و آن خيابان خاص را ضبط كرده‌‌بودند هيچ‌كدام چيز جديدي نداشتند و به احتمال قوي ار روي موبايل‌ها پاك شده‌بودند. اما حالا كه قتلي اتفاق افتاده هركس كه چيزي در آن اطراف ضبط كرده آن را نگاه داشته و ارائه كرده است. انگار كه شما با موبايل‌تان مشغول فيلم‌برداري از ترافيك يك خيابان هستيد. اگر اتفاقي نيافتد بعد كه به خانه رسيديد فيلم را پاك مي‌كنيد اما اگر در حال فيلم‌برداي شما تصادفي بين دو اتومبيل رخ بدهد آنوقت است كه شما آن فيلم را نگاه مي‌داريد و حتي براي پليس راهنمائي مي‌تواند سند باشد. در نظر بگيريد كه دو يا پنج يا ده نفر مشغول فيلم‌برداري از جاده‌اي پر خطر هستند و حادثه‌اي روي مي‌دهد. مسلم است دو يا پنج يا ده زاويه فيلم‌برداري از همان حادثه خواهيم داشت
چهارم) آقاي احمدي‌نزاد مي‌پرسند چرا مردم از قاتل ندا فيلم نگرفته‌اند. ايشان توجه ندارند كه تيرانداز معمولا خود را «مخفي» مي‌كند و بعد به سمت هدف تير مي‌اندازد. حالا گيريم كه قايم هم نشد. گلوله يك لحظه مي‌آيد و به يك بنده‌خدائي اصابت مي‌كند. معلوم است كه توجه فيلم‌بردار (=مردم حاضر در آن اطراف) به فرد تير خورده و وضعيت او معطوف مي‌شود. باقي مردم هم كه از ترس جان متفرق مي‌شوند يا به دنبال جان‌پناه مي‌گردند. انگار كه كسي به شخصيت مهمي جلوي دوربين خبرنگاران شليك كند و بعد با استفاده از بلبشوي حاصله قاطي جمعيت شود و دربرود. همه كه صدتا چشم ندارند در هر لحظه صد نفر ديگر را بپايند. طرف تيري انداخته و غوغا ايجاد كرده در ميان مردمي كه بصورت مسالمت‌آميز در حال راه رفتن در خيابان بوده‌اند. بعد هم فرصت را غنيمت شمرده از شلوغ پلوغي حاصله استفاده كرده در رفته
منبع : وبلاگ نگاهي ديگر
اول) در صورتي كه دشمنان دولت فعلي ندا آقا‌سلطان را به قتل رسانده‌اند (دشمنان خارجي يا داخلي) چرا وي رسما از طرف دولت بعنوان «شهيد» معرفي نمي‌شود؟ مگر وقتي دشمن از ميان آدم‌هاي يك جامعه كسي را با قصد آدم‌كشي مي‌كشد آن آدم «شهيد» نشده؟ خوب اگر ندا را هم دشمنان دولت كشته باشند بايد از نظر دولت شهيد باشد. انگار كه دشمنان در يك حمله تروريستي و كور بمب‌گذاري كنند و مثلا سه نفر آدم رهگذر كشته شوند. مگر آن سه نفر «شهيد» اعلام نمي‌شوند؟ فرق‌شان با ندا چيست؟
دوم) در مورد ونزوئلا و چاوز و مورد مشابه قتل خانمي در تظاهرات مي‌توان گفت كه در هركجاي دنيا كه پليس يا نيروهاي مسلح به روي تظاهركنندگان شليك كنند امكان اين وجود دارد كه فرد يا افرادي كشته‌شوند. آن همه آدم در تظاهرات سال ۱۳۵۷ خودمان كشته شدند در خيابان‌ها. همه‌اش مشكوك بودند؟ هر وقت كسي بر روي تظاهركنندگان شليك كند بالاخره حداقل يك نفر كشته مي‌شود. اين ديگر مقايسه ندارد. فرقش اين است كه امروز دست هركس يك موبايل هست كه فيلم بگيرد سي‌سال پيش نبود. در ونزوئلا هم مردم موبايل دارند و فيلم مي‌گيرند از حوادث مختلف
سوم) در مورد اينكه چرا دو دوربين (يا بيشتر) ندا را تعقيب مي‌كرده‌اند بايد گفت كه وقتي جمعيتي در خيابان مشغول حركت هستند و دست مثلا هفتاد نفرشان موبايل است در حال فيلم‌برداري، آنها معمولا از آنچه در جلوي‌شان است فيلم مي‌گيرند. اگر حادثه‌اي اتفاق نيافتد و همه برگردند سر خانه و زندگي‌شان آنوقت اكثر اين فيلم‌ها يا فراموش مي‌شوند يا از روي موبايل‌ها پاك مي‌گردند. اما اگر حادثه‌اي (مثل قتل يكي از تظاهركنندگان) اتفاق بيافتد آنوقت تمام فيلم‌هائي كه مقتول در آن بوده به‌توسط خود مردم مورد بازبيني مجدد قرار مي‌گيرند و به ديگران عرضه مي‌گردند
اگر ندا كشته نشده بود الان آن مثلا هفتاد يا صد كليپ مختلف كه حوادث آن روز و آن ساعت و آن خيابان خاص را ضبط كرده‌‌بودند هيچ‌كدام چيز جديدي نداشتند و به احتمال قوي ار روي موبايل‌ها پاك شده‌بودند. اما حالا كه قتلي اتفاق افتاده هركس كه چيزي در آن اطراف ضبط كرده آن را نگاه داشته و ارائه كرده است. انگار كه شما با موبايل‌تان مشغول فيلم‌برداري از ترافيك يك خيابان هستيد. اگر اتفاقي نيافتد بعد كه به خانه رسيديد فيلم را پاك مي‌كنيد اما اگر در حال فيلم‌برداي شما تصادفي بين دو اتومبيل رخ بدهد آنوقت است كه شما آن فيلم را نگاه مي‌داريد و حتي براي پليس راهنمائي مي‌تواند سند باشد. در نظر بگيريد كه دو يا پنج يا ده نفر مشغول فيلم‌برداري از جاده‌اي پر خطر هستند و حادثه‌اي روي مي‌دهد. مسلم است دو يا پنج يا ده زاويه فيلم‌برداري از همان حادثه خواهيم داشت
چهارم) آقاي احمدي‌نزاد مي‌پرسند چرا مردم از قاتل ندا فيلم نگرفته‌اند. ايشان توجه ندارند كه تيرانداز معمولا خود را «مخفي» مي‌كند و بعد به سمت هدف تير مي‌اندازد. حالا گيريم كه قايم هم نشد. گلوله يك لحظه مي‌آيد و به يك بنده‌خدائي اصابت مي‌كند. معلوم است كه توجه فيلم‌بردار (=مردم حاضر در آن اطراف) به فرد تير خورده و وضعيت او معطوف مي‌شود. باقي مردم هم كه از ترس جان متفرق مي‌شوند يا به دنبال جان‌پناه مي‌گردند. انگار كه كسي به شخصيت مهمي جلوي دوربين خبرنگاران شليك كند و بعد با استفاده از بلبشوي حاصله قاطي جمعيت شود و دربرود. همه كه صدتا چشم ندارند در هر لحظه صد نفر ديگر را بپايند. طرف تيري انداخته و غوغا ايجاد كرده در ميان مردمي كه بصورت مسالمت‌آميز در حال راه رفتن در خيابان بوده‌اند. بعد هم فرصت را غنيمت شمرده از شلوغ پلوغي حاصله استفاده كرده در رفته
منبع : وبلاگ نگاهي ديگر
|