حشمت اله طبرزدی
بالاخره غول جمهوری اسلامی از جعبه ی جادویی اش بیرون آمد. روز گذشته (جمعه) رهبر جمهوری اسلامی به مخالفین اعلام جنگ داد و حتا به نحوی اعلام کرد که آماده ی کشته شدن است. همه ی کسانی که در ۳۰ سال گذشته شاهد سرکوب های شدید مردم از سوی این رژیم بوده اند بر این گمان بودند که با چنین سخنان و اعلام جنگی از سوی خامنه ای چه بر سر مردم خواهد آمد. اما هر انچه قرار بود اتفاق بیفتد امروز افتاد و رژیم برای سرکوب مخالفین از همه ی توان استفاده کرد. معلوم شد که این غولی که از جعبه ی جادویی بیرون آمد یک موش بیش نیست. البته این غول همان ترس مردم بود که به صورت غول سرکوب جلوه کرده بود. این ترس ،شب گذشته و با فریاد اله اکبر مردم ایران بر پشت بام ها ریخت و معلوم شد هرگاه همه ی مردم با هم باشند، غول به موش تبدیل می شود. با آگاهی که از وقایع امروز و امشب تهران داریم که البته ادامه نیز دارد، با اطمینان اعلام می کنم که خامنه ای جنگ را باخت. اینک باید مشاوران خود را احضار کند و از آن ها بخواهد که چرا او را به این ورطه کشاندند. باید به آن ها بگوید که اسلحه ی تهدید و رعب و وحشت و بگیر و ببند دیگر اثر ندارد. ترس مردم ریخت و مردم در یک انقلاب کامل اما مسالمت آمیز فرو رفتند. اگر تا ۲ روز پیش خواهان این بودند که رای آن ها پس داده شود امروز اما خواهان تغییر این رژیم هستند. دیگر دیر شد و راه بازگشتی نیست. دیگر راه آشتی بسته شد. مردم درگیر جنگی نابرابر شدند. به راستی این ملت چگونه می تواند این سرکوب گران را ببخشد. این ها ملت را درگیر جنگ نابرابر کردند.
در این ماجرا دولت های غربی و طرفدار حقوق بشر باید به این دولت فشار بیاورند و حتا رابطه ی خود با او را قطع کنند. باید اعتصابات سراسری به کمک مردم بیاید. حکومتی که این گونه و با تمام قوا به جنگ ملت خود بیاید راه آشتی را بسته است. زن و مرد و دختر و پسر زیر باتوم و ضربات این لشکر شکست خورده کشته می شوند اما از مرگ نمی هراسند. تا کنون گفته می شد که این نسل، نسلی نیست که برای آزادی آماده ی کشته شدن باشد. اما این جوانان نشان دادند که از نسل انقلابی سال ۵۷ آماده تر هستند. فریاد ما این است که ما را بکشید اما تسلیم نمی شویم. همه ی ما آماده ی کشته شدن هستیم اما هراسی نداریم و از هیچ چیز این ها نمی ترسیم
هم میهنان آگاه، رژیم امکان کشتار وسیع را ندارد. برای این که حتا نیروهایی که روی آن ها حساب باز کرده است این آمادگی را ندارند که بر روی هم میهنان خود آتش بگشایند. باید همه ی مردم به ویژه بازاریان و کسبه و اداری ها با اعتصاب سراسری به حمایت مردم برخیزند. با این فرمان و سرکوب، اینک مشکل مردم تنها تقلب در انتخابات نیست. مسئله همین سرکوب و خشونت است. تا روز پنجشنبه همه ی اعتراضات ملیونی مسالمت آمیز بود. اما آقای خامنه ای عمدا این اعتراضات ملیونی و مسالمت آمیز را به خشونت کشید تا نکند احاد مردم به آن بپیوندند. واقعیت این است که این رژیم به دست خودش ،شیشه ی عمرش را شکست. روز رهایی از هر زمان نزدیک تر است. این ها فکر کرده بودند که با جنبش دانشجویی ۱۸ تیر ماه روبرو هستند که با یک سرکوب و بازداشت گسترده آن را خاموش کنند. امروز همه ی مردم به مرور با رژیم درگیر می شوند. ایا آقای خامنه ای صدای اله اکبر مردم بر پشت بام ها را نمی شنود؟ آیا فریاد های مرگ بر دیکتاتور را نمی شنود؟ نکند به او می گویند که این ها نوار است! نکند که او را به جایی برده اند که این صدا ها را نشنود!
من به سهم خود از نیرو های بسیج و سپاه می خواهم که از دستور سرکوب سر پیچی کنند. فاصله ی بین بیم با رهایی، فقط اراده است. کافی است که نترسی. کافی است به مردم بنگری. این جوانانی که اینک در خیابان ها و با دست خالی در مقابل نیرو های تا دندان مسلح ایستاده اند تا دیروز در همین خیابان ها در جشن تبلیغات انتخاباتی در حال رقص و پایکوبی بودند. هیچ کس گمان نمی کرد که همان جوانان، امروز این گونه دلیرانه در مقابل همه ی خشونت بایستند. اما ایستادند.
من از اپوزسیون خارج کشور می خواهم تا با ایجاد همبستگی به حمایت همه جانبه از مردم داخل برخیزند. باید به سازمان ملل و دولت ها فشار آورد تا اجازه ی سرکوب بیشتر به این رژیم خشن و در حال اضمحلال ندهند. مردم به پا خاسته اند و باید آن ها را باور کرد. اقای میرحسین موسوی و کروبی تا کنون ایستادگی کرده اند و باید از آن ها پشتیبانی کرد. متاسفانه هنوز از سوی برخی سران رژیم که گفته می شود با مردم هستند صدایی شنیده نمی شود. ولی از بازاریان و اصناف و کارکنان مراکز حساس و نیز کارگران زحمت کش و دانشگاهیان واداریان این انتظار هست تا با اعتصابات سراسری به کمک هم میهنان خود شتافته و ماشین سرکوب را فلج کنند.
در همه ی مراحل، باید از مردم دعوت کرد که به سوی خشونت نروند و مبارزات مسالمت آمیز خود را ادامه بدهند. این جنبش از همین امروز پیروز است. برای این که رژیم دست به تهدید و خشونت زد اما مردم نهراسیدند و ایستادگی کردند. اما اهمیت جنبش در این است که از جاده ی مسالمت به مسیر خشونت نیفتد
ایران/۳۰/خرداد/۱۳۸۸/خورشیدی
|